دراعمال روز سوم شعبان ، دعايي نقل شده كه خداوند را در آن به حق سيدالشهداء عليه السلام قسم ميدهيم از جمله اوصافي كه در ابتداي دعا دربارهي ايشان آمده چنين است :
... أن الائمه من نسله و الشفاء في تربته و الفوز معه في اوبته و الأوصياء من عترته بعد فائمهم و غيبته حتي يدركوالاوتار و يثاروا الثار و يرضواالجبار ...(1)
... كه ائمه از نسل اويند و تربت او شفاست و سعادت با اوست در هنگام رجعتش پس از غيبت قائم ] ائمه [ تا اينكه تقاص ها را بخواهند و خونها را طلب كنندو خدا را راضي نمايند .
در اين دعا از امام عصر عليه السلام و يارانشان با عنوان كساني نام برده شده كه به انتقام سيد الشهداء عليه السلام ميخيزند ، خون او را طلب ميكنند و با گرفتن تقاص آن خداوند را خشنود مي سازند آن گونه كه شام نيمهي شعبان به زيارت سيد الشهداء عليه السلام بايد رفت ، روز سوم شعبان در معرض وزش نسيم ميلاد حسين عليه السلام ، نام از مهدي عليه السلام برده ميشود . گويي اين دو همه جا باهماند . هر لحظه كه نام حسين عليه السلام برده شود ، ياد مهدي عليه السلام زنده ميگردد.